Tocht der tochten

Voor vandaag staat er een dikke wandeling op het programma. Deze tocht staat al lang op ons verlanglijstje: via het Friesenberghaus over de beroemde Berliner Höhenweg naar de Olpererhütte. Vorig jaar hebben we de trip naar de Olpererhütte al gemaakt. Dit was al erg indrukwekkend. De Olpererhütte is al sinds oktober vorig jaar dicht. De oude (wel erg knusse) hut is afgebroken en men is nu een nieuwe hut aan het bouwen. Wat we er van gezien hebben op de site van de Duitse Alpenvereniging (DAV) , is het niks…..

Na een autorit vol files rijden we via Mayrhoven naar Breitlahner waar de Mautstrasse van de Schlegeisstausee begint. Bij de stuwdam van de Schlegeis (1790 m), één van de drie stuwmeren van het Zillertal, begint onze tocht naar het Friesenberghaus (2498 m). Eerst door een pijnboombos (warm!), waarna we op de Friesenbergalm (2035 m) komen. Tijd voor een pauze. We genieten hier van een prachtig uitzicht over het stuwmeer. Je kunt hier zelfs Murmeltiere horen. Jammergenoeg laten ze zich niet zien. Geleidelijk aan stijgen we verder. In de verte zien we het Friesenberghaus al liggen. Dat schept weer moed om door te gaan! Ook zien we in de verte de 3e en laatste kabelbaan naar de Gefrorener Wand van de Hintertux liggen. Daar hebben we ook al eens bovenop gestaan! Na drie uurtjes (incl. onze pauzes) bereiken we het Friesenberghaus. We doen ons eerst maar eens te goed aan Buttermilch (mega vette karnemelk) en Apfelstrudel. Daarna begeven we ons op de Berliner Höhenweg, op weg naar de Olpererhütte. Volgens de bordjes zal dit 2 uurtjes in beslag nemen. We doen er iets langer over (bijna 3, terwijl we toch goed doorgelopen hebben). We staan op ooghoogte met mooie Gletschers en hebben het idee op het topje van de wereld te staan, zo mooi. De Berliner Höhenweg blijkt nog wel een spannend pad, we klauteren over watervalletjes, beekjes en klauteren over enorme keien en stenen.
Al met al stijgen we eerst nog een kleine 200 meter, terwijl de Olpererhütte (2389 m) lager ligt dan het Freisenberghaus. Af en toe langs behoorlijke afgronden. Na 2,5 uur is de Olpererhütte nog niet in het zicht. Dat valt dus eventjes tegen…..Twintig minuten later duikt de hut in aanbouw gelukkig ineens onder ons op. Wat jammer dat de oude is afgebroken, de nieuwe spreekt ons niet echt aan. We zijn benieuwd hoe de hut er uit ziet als hij helemaal klaar is. Wij zijn in elk geval blij de oude vorig jaar nog te hebben gezien! Er wordt nog druk getimmerd en gezaagd. Drie bouwvakkers pakken hun rugzak en beginnen aan de tocht naar beneden . We zeggen nog tegen elkaar, ook een vak om aan zo’n hut te werken en dan iedere dan omhoog en naar beneden. Ook wij beginnen aan de tocht naar beneden. Groot is onze verbazing als we bijna beneden zijn en daar de drie bouwvakkers weer aantreffen, op weg omhoog met een pak macaroni en toebehoren……

Eénmaal beneden (we zijn inmiddels 8,5 uur onderweg geweest) voelen we ons redelijk gesloopt en onze knietjes voelen we ook wel een beetje. Al met al een prachtige dag, hele mooie wandeling en petje af voor de kinderen! De meiden hebben zich prima gehouden!!