Na gisteren een beetje te zijn warmgelopen, beginnen we vandaag aan een tocht die al een aantal jaren op ons verlanglijstje staat: de Berliner Hütte. We weten dat het een lange dag gaat worden (voor de heen en terugreis staat in elk geval 6 uur lopen, zonder pauze, en ook de autorit naar het startpunt duurt een uur), dus vandaag vroeg uit de veren. Om 9 uur stappen we in de auto en rijden via Mayrhofen naar Breitlahner. Vlak voor het begin van de Mautstrasse naar de Schlegeisspeiger slaan we linksaf naar de parkeerplaats. Om 10.15 uur begint onze tocht op 1257 m hoogte. Eerst naar de Grawandhütte op 1640 m. Deze route was al enigszins bekend omdat we dit vorig jaar in de pinkstervakantie ook al hebben gelopen (zie onder pinkstervakantie op de weblog). Toch maakt de route weer indruk met de prachtige watervallen om ons heen. Binnen de anderhalf uur die voor deze route staat, bereiken we de hut. Eerst maar eens lekker koffie en Apfelkuchen! We hebben tenslote al 400 hoogtemeters weten te overbruggen, dus dat hebben we dan ook wel verdiend. Daarna vervolgen we de tocht, we hebben immers 
nog anderhalf uur en nog eens 400 hoogtemeters te gaan voor ons einddoel. Het eerste stuk na de Grawandhütte stijgen we flink. We beginnen de boomgrens te verlaten en het landschap wordt steeds mooier. Voordat we de Alpenrosehütte bereiken op 1878 m hoogte, wordt het pad wat vlakker. Dat loopt wel even lekker! We lopen langs rotsen waar we plotseling edelweiss ontdekken! Ook in het gras voor de afgrond aan de andere kant ontdekken we een bloemetje die we mooi van bovenaf kunnen fotograferen. Het bloemetje is beschermd, dus plukken is tot grote teleurstelling van de kinderen uit den boze! Doen we dus ook niet. (Het is dan wel jammer dat we op de terugweg ontdekten dat iemand anders dit niet heeft gerespecteerd en het bloemetje wél heeft geplukt....). Na de Alpenrosehütte, waar we geen pauze meer houden, komen we op een stijl en rotsachtig pad om de laatse 200 hoogtemeters naar de Berliner Hütte af te leggen. Het is nog even zwaar, maar na een half uurtje doemt ons einddoel voor ons op en zijn we dat allemaal weer vergeten. Tussen 2 gletschers in staat de Berliner Hütte op 2042 m. Echt prachtig! De Berlinerhütte is gebouwd in 1879 e werd vanaf 1882 elke zomer bemand. De hut zoals deze er nu staat is voor het laatst in 1911 verbouwd. Sinds 1997 valt deze hut als enige hut van de Deutsche Alpen Verein (DAV) onder monumentenzorg. Ook van binnen is de hut het bekijken waard. Na wat gegeten en gedronken te hebben lopen we nog even achter de hut langs om foto's te maken. Daar treffen we mensen die een week in de hut verblijven en van daaruit allerlei bergtochten maken. Begin deze week zaten ze vast vanwege de sneeuwval. De kamers worden niet verwarmd en zijn 's nachts erg koud. 
Ook warm water schijnt niet in de hut aanwezig te zijn. Brrrrr.....Om 15.15 uur moeten we helaas weer aan de afdaling beginnen. Het is immers ook nog drie uur terug. De 800 hoogtemeters naar beneden vallen nog niet mee: zere voeten en zere knieën zijn het resultaat. Om 18.00 uur zijn we weer bij de auto. Als we op de camping uit de auto stappen zijn we helemaal stijf en doet elke pas zeer, maar het was vandaag absoluut de moeite waard en we voelen ons heel voldaan!
nog anderhalf uur en nog eens 400 hoogtemeters te gaan voor ons einddoel. Het eerste stuk na de Grawandhütte stijgen we flink. We beginnen de boomgrens te verlaten en het landschap wordt steeds mooier. Voordat we de Alpenrosehütte bereiken op 1878 m hoogte, wordt het pad wat vlakker. Dat loopt wel even lekker! We lopen langs rotsen waar we plotseling edelweiss ontdekken! Ook in het gras voor de afgrond aan de andere kant ontdekken we een bloemetje die we mooi van bovenaf kunnen fotograferen. Het bloemetje is beschermd, dus plukken is tot grote teleurstelling van de kinderen uit den boze! Doen we dus ook niet. (Het is dan wel jammer dat we op de terugweg ontdekten dat iemand anders dit niet heeft gerespecteerd en het bloemetje wél heeft geplukt....). Na de Alpenrosehütte, waar we geen pauze meer houden, komen we op een stijl en rotsachtig pad om de laatse 200 hoogtemeters naar de Berliner Hütte af te leggen. Het is nog even zwaar, maar na een half uurtje doemt ons einddoel voor ons op en zijn we dat allemaal weer vergeten. Tussen 2 gletschers in staat de Berliner Hütte op 2042 m. Echt prachtig! De Berlinerhütte is gebouwd in 1879 e werd vanaf 1882 elke zomer bemand. De hut zoals deze er nu staat is voor het laatst in 1911 verbouwd. Sinds 1997 valt deze hut als enige hut van de Deutsche Alpen Verein (DAV) onder monumentenzorg. Ook van binnen is de hut het bekijken waard. Na wat gegeten en gedronken te hebben lopen we nog even achter de hut langs om foto's te maken. Daar treffen we mensen die een week in de hut verblijven en van daaruit allerlei bergtochten maken. Begin deze week zaten ze vast vanwege de sneeuwval. De kamers worden niet verwarmd en zijn 's nachts erg koud. 
Ook warm water schijnt niet in de hut aanwezig te zijn. Brrrrr.....Om 15.15 uur moeten we helaas weer aan de afdaling beginnen. Het is immers ook nog drie uur terug. De 800 hoogtemeters naar beneden vallen nog niet mee: zere voeten en zere knieën zijn het resultaat. Om 18.00 uur zijn we weer bij de auto. Als we op de camping uit de auto stappen zijn we helemaal stijf en doet elke pas zeer, maar het was vandaag absoluut de moeite waard en we voelen ons heel voldaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten