Vanochtend was het stralend mooi weer. Dus zoals voorgenomen op naar de Hintertuxer Gletscher! Na een autorit van bijna een uur door het mooie Zillertal kwamen we aan in Hintertux. We waren wat aan de late kant, rond 12.00 uur, terwijl om 13.00 uur de Gletschertour onder begeleiding van een gids begon. Dus snel in de rij om kaartjes te kopen. Drie kwartier en drie gondels verder stonden we dan eindelijk op 3250 m hoogte op de Hintertuxer Gletscher. Aan alle kanten prachtig uitzicht. We keken naar de hoogste toppen van Oostenrijk, onder ons zagen we het Friesenberghaus waar we vorig jaar zijn heen gewandeld. Doordat we inmiddels wat bekend raken met de omgeving, konden we ons nu wat beter oriënteren en zagen we veel herkenningspunten. De gids liet echter op zich wachten.
Na navraag te hebben gedaan bij de gondel, bleek dat hij al wel onderweg was, maar wat was vertraagd omdat hij met de vorige tour een nogal grote groep had wat veel tijd in beslag had genomen om over de gletscher heen te lopen. Eindelijk kwam hij eraan. Hij sprak ook Nederlands, al was het dan wel net of je Urbanus hoorde. De kinderen hadden hem al Alvin (van de Chipmunks) gedoopt. Uiteindelijk konden we om 13.45 uur vertrekken. Nadat we eerst wat uitleg hebben gekregen over de gletschers en bergtoppen om ons heen, zijn we de gletscher opgelopen. Na een klein stukjelopen kwamen we bij een uitzichtpunt van waaruit we de Schlegeisspeicher konden zien en de Olpererhütte (het nieuwbouw exemplaar), en nog verder het Pfisterjochhaus in Italië. Allemaal heel leuk om te zien omdat we daar voorgaande jaren natuurlijk al heel 
wat voetstapjes heengezet hebben! Hierna volgde een spectaculaire afdaling naar beneden. Stijl, glad en tot je kuiten in de sneeuw af en toe. Glijpartijen en natte bipsen dus. Eenmaal beneden op het vlakke stuk van de gletscher gaf de gids uitleg over de gevaren van de gletscher. We hebben diverse spelonken en gaten van wel 100 meter mogen aanschouwen. Lijkt van een afstandje allemaal ongevaarlijk, maar dat valt dus tegen. De gids demonstreerde o.a. nog dat er in een gletscherbach zomaar 80 cm water kan staan. Hij ging er nog in staan ook. Zo’n gletscherbach eindigt in een spelonk. Ongelukken die daarmee gebeuren zijn in 99% van de gevallen dodelijk. Allemaal erg indrukwekkend dus. Gelukkig wist onze gids precies waar je wel en niet kon lopen op de gletscher. Vervolgens zijn we verder de gletscher afgedaald. Na een tocht van ruim 2 uur waren we 300 hoogtemeters gedaald. De laatste gondel van 
de 3e sectie was al weg, dus we moesten met een stoeltjeslift naar het 2e tussenstation afdalen. Ook wel spannend op die hoogte. De andere 2 gondels waren gelukkig nog wel in bedrijf. We hebben echt een geweldige middag gehad, een hele belevenis zo’n gletschertour!!
Na navraag te hebben gedaan bij de gondel, bleek dat hij al wel onderweg was, maar wat was vertraagd omdat hij met de vorige tour een nogal grote groep had wat veel tijd in beslag had genomen om over de gletscher heen te lopen. Eindelijk kwam hij eraan. Hij sprak ook Nederlands, al was het dan wel net of je Urbanus hoorde. De kinderen hadden hem al Alvin (van de Chipmunks) gedoopt. Uiteindelijk konden we om 13.45 uur vertrekken. Nadat we eerst wat uitleg hebben gekregen over de gletschers en bergtoppen om ons heen, zijn we de gletscher opgelopen. Na een klein stukjelopen kwamen we bij een uitzichtpunt van waaruit we de Schlegeisspeicher konden zien en de Olpererhütte (het nieuwbouw exemplaar), en nog verder het Pfisterjochhaus in Italië. Allemaal heel leuk om te zien omdat we daar voorgaande jaren natuurlijk al heel 
wat voetstapjes heengezet hebben! Hierna volgde een spectaculaire afdaling naar beneden. Stijl, glad en tot je kuiten in de sneeuw af en toe. Glijpartijen en natte bipsen dus. Eenmaal beneden op het vlakke stuk van de gletscher gaf de gids uitleg over de gevaren van de gletscher. We hebben diverse spelonken en gaten van wel 100 meter mogen aanschouwen. Lijkt van een afstandje allemaal ongevaarlijk, maar dat valt dus tegen. De gids demonstreerde o.a. nog dat er in een gletscherbach zomaar 80 cm water kan staan. Hij ging er nog in staan ook. Zo’n gletscherbach eindigt in een spelonk. Ongelukken die daarmee gebeuren zijn in 99% van de gevallen dodelijk. Allemaal erg indrukwekkend dus. Gelukkig wist onze gids precies waar je wel en niet kon lopen op de gletscher. Vervolgens zijn we verder de gletscher afgedaald. Na een tocht van ruim 2 uur waren we 300 hoogtemeters gedaald. De laatste gondel van 
de 3e sectie was al weg, dus we moesten met een stoeltjeslift naar het 2e tussenstation afdalen. Ook wel spannend op die hoogte. De andere 2 gondels waren gelukkig nog wel in bedrijf. We hebben echt een geweldige middag gehad, een hele belevenis zo’n gletschertour!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten