Het zit er (bijna) op.....

Vandaag is de dag dat we op de terugweg naar Nederland zouden zijn. Maar we kunnen maar geen genoeg krijgen van het vakantie vieren. Het is hier nu eindelijk langere tijd mooi weer, en omdat we na onze wandeling naar de Olperer Hütte geen zin hadden om direct op te pakken, hebben we op de camping een extra dagje bijgeboekt. Ons eigen stekkie was helaas niet meer beschikbaar, maar de plaats er naast wel, dus het was vandaag even een kwestie van een paar meter opschuiven. Gisteren hebben we toch de voortent maar vast afgebroken, zodat we vandaag de rest van de dag konden doen waar we zin in hadden. Vanmiddag zijn we naar de Achensee geweest, traditiegetrouw op onze laatste vakantie dag. Het is het grootste meer van Tirol. Je kunt er allerlei watersporten beoefenen. Alleen schijnt zwemmen wel heel erg koud te zijn....(wordt overigens wel gedaan!). Wij hebben nog even een bootje gehuurd. Daarna nog wat boodschappen gedaan voor de terugreis en vervolgens in het restaurant genoten van een heerlijke Hausplatte. Morgen vertrekken we aan het eind van de ochtend naar Erlangen, bij Nürnberg. Vrijdag hebben we voor de kinderen een verrassing in petto: Playmobile Land in Zindorf!! Daarna moeten we er echt aan geloven: het zit er op en we moeten weer naar huis......

Olperer Hütte

Vandaag is het heel warm. We hebben het nu 2 dagen een beetje rustig aangedaan, dus weer tijd voor actie. We willen nog heel graag naar de Olperer Hütte wandelen. Bij deze hut zijn we 2 jaar geleden ook al eens geweest. Toen stond de oude hut er voor het laatste seizoen. De hut was net verkocht aan een andere sectie binnen de DAV en bleek niet meer aan alle veiligheidseisen te voldoen. Die winter erop is de oude hut er af gehaald en is men begonnen met de bouw van een nieuwe moderne hut. Op internet hebben we de bouw een beetje gevolgd en toen we vorig jaar de Berliner Höhenstrasse hebben gelopen en we vanaf het Friesenberghaus langs de Olperer naar beneden zijn gelopen (zie zomervakantie), werd er nog steeds druk getimmerd. Eind juni van dit jaar is de nieuwe hut geopend. Wat we tot nu toe van de nieuwe hut hadden gezien beviel niet echt, de oude hut waswat er van geworden is! Eerst weer met de auto naar Mayrhofen veel mooier en paste beter in het berglandschap, vonden wij. Dus tijd om nu maar eens te zien en van daaruit verder over Ginzling en Breitlahner, alwaar de mautstrasse naar de Schlegeis Stausee begint. Altijd weer een mooie weg om te rijden. Bij het stuwmeer op 1790 m aangekomen, hebben we de auto geparkeerd. De Olperer Hütte ligt op 2389 m en zou je volgens de aanduiding in anderhalf uur kunnen bereiken. Vol goede moed beginnen we aan de steile klim naar boven. Met de tocht naar de Berliner Hütte nog in de benen en door het warme weer waar we aan het begin van de tocht veel last van hebben, valt het nog niet mee. Maar twee uurtjes later staan we dan toch boven. Het uitzicht is nog steeds adembenemend! Je kijkt naar beneden het hele stuwmeer over met prachtige gletschers op de achtergrond. Eerst maar eens wat lekkers eten en drinken, dan de hut maar eens nader bekijken. Het is een hele moderne hut en dat is wel een beetje gek om te zien. Hij lijkt in niets op de oude hut en ook niet op de traditionele hutten die we tot nu toe hebben gezien. Geef ons de oude hut maar! Achter de hut ligt aan het begin van de Berliner Höhenstrasse nog een spannende hangbrug (is ook nieuw!). Die moeten we natuurlijk ook nog even proberen. Larissa vindt het maar niks. Om ons heen trekt de lucht inmiddels in snel tempo dicht. Volgens de huttenwacht zullen de buien langs trekken, maar het ziet er niet prettig uit, dus snel naar beneden. Bovendien begint het wat te rommelen in de lucht en we zien dat het op de gletscher inmiddels regent. Een uurtje later staan we weer bij het stuwmeer. Slechts een paar drupjes gehad en het gerommel is weer opgehouden. Gelukkig, we weten uit de verhalen dat het in deze omgeving flink kan spoken!

Feest en Rodelbaan

Na onze wandeling naar de Berliner Hütte hebben we gisteren eerst maar eens rustig aan gedaan. We waren moe en hadden spierpijn (wij tenminste, de kinderen niet, die zaten de volgende ochtend keurig om 10.00 uur bij de animatie en vervolgens in het zwembad). Bovendien was Sven jarig, dus feest. Lekker taart bij de koffie en verder gewoon niks doen. 's Middags wilden we graag naar de rodelbaan in Zell am Ziller, maar een fikse regen- en onweersbui liet deze plannen letterlijk en figuurlijk in het water vallen. Helaas. We zijn nog even naar Swarovski Kristallenwereld in Wattens geweest, alleen de winkel en niet meer de tentoonstelling. Toen we hier genoeg geld hadden uitgegeven hebben we boodschappen gedaan voor de BBQ ter ere van Swens verjaardag.

Vandaag was het heel erg warm. In de middag hebben we wat druppen gehad, maar het bleef warm en daarna scheen de zon weer. Dus op naar de rodelbaan: Zillertal Arena Coaster. Vorig jaar zagen we dat de baan in aanbouw was, dus er werd dit jaar al met spanning naar uitgezien. Een baan van bijna 1,5 km lang met loops van 360 en 540 graden. De meiden vonden het helemaal te gek. Anniek mocht alleen naar beneden en Larissa is met Ron samen geweest. 3 x naar beneden maar liefst!! Met enorme snelheden vloog het spul naar beneden. Een hele belevenis dus voor jong en oud! Onderstaand filmpje heeft Ron met Larissa in het rodelkarretje gemaakt.

Berliner Hütte

Na gisteren een beetje te zijn warmgelopen, beginnen we vandaag aan een tocht die al een aantal jaren op ons verlanglijstje staat: de Berliner Hütte. We weten dat het een lange dag gaat worden (voor de heen en terugreis staat in elk geval 6 uur lopen, zonder pauze, en ook de autorit naar het startpunt duurt een uur), dus vandaag vroeg uit de veren. Om 9 uur stappen we in de auto en rijden via Mayrhofen naar Breitlahner. Vlak voor het begin van de Mautstrasse naar de Schlegeisspeiger slaan we linksaf naar de parkeerplaats. Om 10.15 uur begint onze tocht op 1257 m hoogte. Eerst naar de Grawandhütte op 1640 m. Deze route was al enigszins bekend omdat we dit vorig jaar in de pinkstervakantie ook al hebben gelopen (zie onder pinkstervakantie op de weblog). Toch maakt de route weer indruk met de prachtige watervallen om ons heen. Binnen de anderhalf uur die voor deze route staat, bereiken we de hut. Eerst maar eens lekker koffie en Apfelkuchen! We hebben tenslote al 400 hoogtemeters weten te overbruggen, dus dat hebben we dan ook wel verdiend. Daarna vervolgen we de tocht, we hebben immers nog anderhalf uur en nog eens 400 hoogtemeters te gaan voor ons einddoel. Het eerste stuk na de Grawandhütte stijgen we flink. We beginnen de boomgrens te verlaten en het landschap wordt steeds mooier. Voordat we de Alpenrosehütte bereiken op 1878 m hoogte, wordt het pad wat vlakker. Dat loopt wel even lekker! We lopen langs rotsen waar we plotseling edelweiss ontdekken! Ook in het gras voor de afgrond aan de andere kant ontdekken we een bloemetje die we mooi van bovenaf kunnen fotograferen. Het bloemetje is beschermd, dus plukken is tot grote teleurstelling van de kinderen uit den boze! Doen we dus ook niet. (Het is dan wel jammer dat we op de terugweg ontdekten dat iemand anders dit niet heeft gerespecteerd en het bloemetje wél heeft geplukt....). Na de Alpenrosehütte, waar we geen pauze meer houden, komen we op een stijl en rotsachtig pad om de laatse 200 hoogtemeters naar de Berliner Hütte af te leggen. Het is nog even zwaar, maar na een half uurtje doemt ons einddoel voor ons op en zijn we dat allemaal weer vergeten. Tussen 2 gletschers in staat de Berliner Hütte op 2042 m. Echt prachtig! De Berlinerhütte is gebouwd in 1879 e werd vanaf 1882 elke zomer bemand. De hut zoals deze er nu staat is voor het laatst in 1911 verbouwd. Sinds 1997 valt deze hut als enige hut van de Deutsche Alpen Verein (DAV) onder monumentenzorg. Ook van binnen is de hut het bekijken waard. Na wat gegeten en gedronken te hebben lopen we nog even achter de hut langs om foto's te maken. Daar treffen we mensen die een week in de hut verblijven en van daaruit allerlei bergtochten maken. Begin deze week zaten ze vast vanwege de sneeuwval. De kamers worden niet verwarmd en zijn 's nachts erg koud. Ook warm water schijnt niet in de hut aanwezig te zijn. Brrrrr.....Om 15.15 uur moeten we helaas weer aan de afdaling beginnen. Het is immers ook nog drie uur terug. De 800 hoogtemeters naar beneden vallen nog niet mee: zere voeten en zere knieën zijn het resultaat. Om 18.00 uur zijn we weer bij de auto. Als we op de camping uit de auto stappen zijn we helemaal stijf en doet elke pas zeer, maar het was vandaag absoluut de moeite waard en we voelen ons heel voldaan!

Weer wandelen

Gelukkig was het vandaag eindelijk weer wandelweer. Het weer was niet goed genoeg om echt hoog de bergen in de gaan. We hebben ervoor gekozen om in Mayrhofen met de Penkenbahn naar boven te gaan. Al jaren rijden we onder de gele gondels van de Penkenbahn door, en nu gaan we dan zelf maar eens. Het is nog dik bewolkt als we van de camping vertrekken, maar we kunnen wel zien dat de wolken langzaam wegtrekken. Eenmaal boven op het bergstation is het ook best nog fris. Maar we gaan 200 meter stijgen, dus al snel hebben we het weer warm genoeg. Het is een mooie route. Het pad is breed (dat is dan wel jammer want dat is niet zo spannend natuurlijk) en het uitzicht is heel erg mooi. Je kijkt het hele Zillertal door en je hebt prachtig uitzicht op de vers besneeuwde bergtoppen. Op een gegeven moment komen we zelfs een heus murmeltier tegen! Hij zit heel stil, dus lastig te zien bij al die rotsen maar hij zit er heus. Er zit er nog eentje naast, maar die vertrekt al snel. Het andere murmeltier vertrekt ook al snel, want al meer passerende wandelaars krijgen er lucht van en van drukte moet dit beest niks hebben! Bij het Penkenjochhaus op 2095 meter hoogte eten en drinken we even wat en daarna gaan we weer naar beneden naar het bergstation. De zon schijnt inmiddels volop, dus dat is wel weer lekker. Vanavond op de camping was er weer het bekende 'worstje braden' op het kampvuur voor de kinderen. Vanavond gaan ze vroeg naar bed, want als het weer morgen inderdaad goed is gaan we een lange tocht maken, naar de Berliner Hütte.

Brixen/ Bressanone

Omdat het in het Zillertal toch weer regent vandaag, zoeken we zelf de zon wel op. We gaan een dagje naar de zuiderburen, Italië. Brixen lijkt ons een leuk stadje om eens rond te kijken. Na de koffie vertrekken we over de Brenner Pas naar het, hopelijk, zonnige zuiden. Op zo'n 120 km van de camping ligt het Italiaanse stadje Brixen. Hoe dichter we in de buurt komen, hoe beter het weer wordt. Uiteindelijk stappen we bij zo'n 23 graden en een lekker zonnetje uit de auto. Brixen is een leuk stadje met in het centrum pastelkleurige huisjes en een prachtige dom, die we natuurlijk ook uitgebreid bezichtigen. Ook zijn er wel leuke winkeltjes. Na een tijdje te hebben rondgelopen, echt italiaans ijs, cappucino, espresso en pizza te hebben verorberd keren we weer om. Vlak voor de Brenner vallen helaas de eerste sputters al weer....., maar we hebben in elk geval vandaag genoten van een heerlijk zonnetje!!

Bauernhof Museum Kramsach

Gisteren was het weer weer niet al te best. ’s Ochtends regende het. Tegen de middag klaarde het wat op, dus wij vol enthousiasme de korte broek maar weer aan, helaas van korte duur. In de loop van de middag kregen we heftig onweer en veel regen. Ook vanochtend regende het, maar na het ontbijt werd het droog en toch nog lekker weer. Vanmiddag zijn we naar het Bauernhofmuseum in Kramsach geweest, een verzameling oude boerderijen uit Tirol. Erg leuk om te zien allemaal. Vooral de kinderen vermaakten zich prima en renden van boerderij naar boerderij om daar alle kamertjes en stallen te bekijken. Er stond verder ook nog een oud schooltje en een kapelletje.